The beast and the witch

Μια φορά και έναν καιρό στο λαμπρό κάστρο μιας μακρινής χώρας ζούσε ένας πρίγκιπας. 

Αν και είχε ότι επιθυμούσε η καρδιά του, ο πρίγκιπας ήταν κακομαθημένος, εγωιστής και σκληρόκαρδος!

Μια χειμωνιάτικη νύχτα ήρθε στο κάστρο μια γριά ζητιάνα και για να τον ευχαριστήσει για τη φιλοξενία, του χάρισε ένα ολόφρεσκο τριαντάφυλλο. Αυτός αηδιασμένος από τη σιχαμερή εμφάνιση της γριάς, πέταξε το δώρο της και την έδιωξε. Τότε εκείνη του είπε πως δεν πρέπει να κρίνει τους ανθρώπους από την εμφάνισή τους, γιατί η πραγματική ομορφιά βρίσκεται βαθιά μέσα μας...

Εκείνος όμως την έδιωξε και πάλι και τότε με μιας η ασχήμια της γριάς εξαφανίστηκε και παρουσιάστηκε μια γοητευτική μάγισσα.... 

Ο πρίγκιπας προσπάθησε να δικαιολογηθεί όμως η γυναίκα κατάλαβε πως στην καρδιά του δεν υπήρχε αγάπη... Για να τον τιμωρήσει τον μεταμόρφωσε σε ένα αηδιαστικό τέρας κι έριξε βαριά κατάρα πάνω στο κάστρο και το τέρας καταντροπιασμένο κλειδώθηκε μέσα, με μοναδικό παράθυρο στον κόσμο ένα μαγικό καθρέφτη...

 Όσο για το μαγικό τριαντάφυλλο θα παρέμενε ανθισμένο μέχρι τα εικοστά πρώτα του γενέθλια. 

Αν κάποια στιγμή το τέρας ένιωθε και κέρδιζε την αγάπη πριν το τριαντάφυλλο χάσει και το τελευταίο 

του πέταλο  τότε θα έσπαζαν και τα μάγια.  

Άν όχι το τέρας θα τανε καταδικασμένο να παραμείνει τέρας για μια ολόκληρη ζωή... 

Όμως όσο περνούσαν τα χρόνια όλο και περισσότερη απελπισία πλημμύριζε την καρδιά του.....

Γιατί ποιός άραγε θα μπορούσε ποτέ να αγαπήσει ένα τέρας;;;

Based on the <<Beauty and the beast>> book.

Go Dream Urself(or not)

Μπουρδέλο..Όνειρα; Εφιάλτες; Έχουν μείνει ευτυχώς εκείνοι που παρά την κούρασή τους βάζουν πάνω απ' όλα την περηφάνια τους και πολεμούν με τους εφιάλτες τους. Κάποιοι τους περνούν για ψυχικά και εγκεφαλικά διαταραγμένους. Παρόλα αυτά κάνουν ότι γουστάρουν όταν τους έχει τυλίξει η αγκαλιά του Μορφέα. Καλύτερα έτσι από το να φοβάσαι να κλείσεις τα μάτια σου. Προτιμώ να με θεωρούν παρανοϊκή, από το να πάψω να βλέπω κάθε που ξαπλώνω ότι γουστάρω εγώ να δω. Προτιμώ όταν περπατάω να σκέφτομαι τη ζωή μου για την οποία έχω παλέψει και έχω κερδίσει, αντί να την κερδίσουν άλλοι. Προτιμώ να γαμάω στη φαντασία μου εγώ, παρά να με γαμάνε και μαζί με μένα να γαμάνε και τις αξίες μου. Αυτές που μέχρι σήμερα προσπάθησαν να κουρελιάσουν. Στον ύπνο μου βάζω φωτιά και τα καίω όλα. Το μόνο πρόβλημα είναι η πραγματικότητα. Χωρίς στήριξη πως στα κομμάτια θα καταφέρω να φέρω εις πέρας όλα όσα ονειρεύομαι; Και συ βρε καθυστερημένε που το διαβάζεις τώρα αυτό.Εσύ; Δεν ονειρεύεσαι; Στόχους δε βλέπεις για σένανε; Ποιός στα κομμάτια είναι ο τόσο τρομακτικός μπαμπούλας που τρέμεις; Κουράγιο χρειαζόμαστε όλοι μαζί και καθένας μόνος του. Να συνεχίσουμε να ξαπλώνουμε χωρίς να τρελαινόμαστε στην ιδέα του τι μπορεί να κρύβεται κάτω από τα βλέφαρά μας... Αφού κοιμόμαστε που κοιμόμαστε, τουλάχιστον ας κοιμηθούμε σωστά!