Κάτι δεν πάει καλά νομίζω! Δεν εξηγείται αλλιώς… Νιώθω πως
έχω δημιουργήσει ένα δικό μου μοναδικό
κόσμο και είμαι η μόνη που μπορώ να εισχωρήσω σε αυτόν με απόλυτη άνεση… Ο κόσμος ο δικός μου δεν έχει μυστικά και
ψέματα. Μέσα του δε χωράει πονηριά και προδοσία. Η θλίψη προσπαθεί μανιωδώς να
κερδίσει, μάταια, σε μία άνιση μάχη με τη ζωντάνια και την ελπίδα… Το χαμόγελο
επικρατεί κατά κύριο λόγο, όσο κι αν μερικές φορές εξασθενεί λόγω κούρασης…
Στον κόσμο μου συνήθως είναι μέρα και στο δικό μου ουρανό δεν υπάρχουν
σύννεφα… Αλλά και όταν είναι βράδυ , ο
ουρανός κατακλύζεται από πολλούς μικρούς
ήλιους που στον κανονικό κόσμο ονομάζονται αστέρια… Το φεγγάρι είναι εξίσου
φωτεινό με τον ήλιο… Δεν κάνει κρύο, αλλά δεν έχει και καύσωνα.. Ο δικός μου
καιρός σε γεμίζει και σου γλυκαίνει το είναι! Αναπνέεις την ομορφιά της ζωής
στο έπακρο…
Τα λουλούδια μυρίζουν υπέροχα κάθε εποχή! Δεν υπάρχουν μίση,
έχθρες και κόντρες, γιατί απλά στο ΔΙΚΟ ΜΟΥ κόσμο όλοι δικαιούνται να αγαπάνε
και να αγαπιούνται… Η αγάπη, ο έρωτας,
το πάθος και η τρυφερότητα παραμονεύουν σε κάθε γωνία…
Εμένα ο κόσμος μου έτσι είναι φτιαγμένος, όσο περίεργος ή
ακαταλαβίστικος κι αν φαντάζει….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου