Εκείνος ψαγμένος,στιλάτος, κυκλοθυμικός,μυστικοπαθής, απόμακρος, με αμέτρητες αναμνήσεις και εμπειρίες στην πλάτη, όμορφος, έξυπνος, χαλαρός, ταλαντούχος και απόλυτα ρεαλιστής. Απογοητευμένος από τη ζωή. Βολεμένος στο σίγουρο σήμερα του, εκρηκτικός, με αντίληψη.
Εκείνη αεράτη, δυναμική, απροσάρμοστη, ανεξάρτητη, όμορφη, ενθουσιώδης, παρορμητική, δημιουργική, έξυπνη, με χιλιάδες βάσανα να στοιχειώνουν το παρελθόν της. Κοινωνική και απρόσιτη παράλληλα. Ανένταχτη και αλλεργική στη μάζα και τα καλούπια. Ονειροπόλα, γεμάτη ζωντάνια και πείσμα.
Εκείνος κι εκείνη. Η μέρα κι η νύχτα. Οι δρόμοι τους διασταυρώθηκαν μέσα από γεγονότα που κανείς δε φανταζόταν.
Κι οι δυο αλλού. Κι όμως σε αυτά τα θέματα τον πρώτο λόγο κατέχει η καρδιά. Κι οι καρδιές τους μαγνητίζοταν χωρίς κανέναν έλεγχο. Έβρισκαν καταφύγιο απ' όλα, η μία μέσα στην άλλη.
Δεν είχαν ιδωθεί καν από κοντά στην αρχή, μονάχα κουβέντιαζαν μέσα σε παρέα, από μέσα επικοινωνίας, μέχρι που κατέληγαν να συζητούν μόνοι τους ως το πρωί. Έβλεπαν τελικά πως είχαν περισσότερα κοινά να τους ενώνουν.
Πειραγμένοι, κι αυτός κι αυτή. Εγωιστές. Ανισόρροποι. Απόλυτοι. Με ιδιόρρυθμο χιούμορ και έντονη προσωπικότητα. Σκληροί για να κρύβουν το μέγεθος της ευαισθησίας τους. Είρωνες. Νευρικοί. Τα είχαν δει και ζήσει όλα, βίαια. Γι' αυτό άλλωστε πολλά από τα πιστεύω τους ήταν ολόιδια. Με πάθος. Ναι, παθιάζονταν και τα δυο παιδιά ιδιαίτερα. Και λάτρευαν τη μουσική. Την ίδια μουσική.
Και σιγά σιγά περνούσε ο καιρός. Και μιλούσαν κάθε πρωί και κάθε βράδυ που περνούσε. Δε βαριόντουσαν ποτέ. Πάλευαν να γίνουν φίλοι. Αλλά ποιός μπορεί να πολεμήσει τον έρωτα? Κι ας ήταν αλλού. Έλκυαν αηδιαστικά ο ένας τον άλλον. Αλλού αλλά εκεί. Και δεν άντεξαν χωρίς συνάντηση. Και έτσι ξεκίνησαν όλα. Όλα τα σοβαρά συναισθήματα. Δεν ήταν πλέον κάτι Πλατωνικό. Δεν κρυβόταν εύκολα από του καθενός το αλλού. Και δεν άντεχαν να συναντιούνται κάτω από αυτές τις συνθήκες. Και δεν άντεχαν να μη συναντιούνται καθόλου.
Μάλωναν, αλλά ήταν ακατανίκητη η έλλειψη. Ξαναμιλούσαν. Ξαναβρίσκονταν. Και ήταν σα να είναι ζευγάρι. Ήταν ζευγάρι. Αλλά δεν ήταν. Και όταν βλέπονταν πάγωναν το χρόνο για πάρτη τους. Και δεν υπήρχε τίποτα να μπαίνει ανάμεσά τους. Λάθος στιγμή δυστυχώς. Κρυφτό που μισούσαν.Έψαχναν τρόπο να είναι μαζί χωρίς να δημιουργήσουν παράπλευρες απώλειες ή πληγές. Ειδικά εκείνος. Εκείνος βρισκόταν σε τέλμα. Η κατάσταση που έπρεπε να ξεδιαλύνει δυσκόλευε τρομακτικά μέρα με τη μέρα, από μόνη της.
Έχασαν τον ύπνο τους. Τα έβαλαν με Θεούς και Δαίμονες. Εξουθένωσαν τους εαυτούς τους.
Εκείνη το δικό της πεδίο το εξουδετέρωσε. Εκείνη όμως έτσι ήταν. Έφευγε με ευκολία αφού το δήλωνε από την αρχή πως δεν είναι να μένει για πολύ. Αλλά για 'κείνον θα έμενε αν δε φοβόταν.
Κι εκείνος τη φοβόταν. Αλλά δεν το λογάριαζε. Την ήθελε. Ήταν πρόθυμος να χαραμίσει ότι δεν τον άφηνε να την έχει. Αλλά εκείνη φοβόταν. Και τον ήθελε. Και ήθελε το καλό του. Και έφυγε.
Και εκείνος έμεινε πάλι εκεί που ήταν. Χωρίς εκείνη.
Και θα τους βαραίνει αυτό το τέλος. Γιατί δεν ήταν ειλικρινές τέλος. Δεν ήταν τέλος.
Οι καρδιές τους θα συγχρονίζονται όποτε θυμούνται. Θα μαγεύονται η μία από την άλλη με κάθε αφορμή. Καταφύγιο η μία στην άλλη. Για λίγο, μα για πολύ.
Γιατί έτσι είναι ο έρωτας. Και ποιός μπορεί να τα βάλει με τον έρωτα?
Εκείνη αεράτη, δυναμική, απροσάρμοστη, ανεξάρτητη, όμορφη, ενθουσιώδης, παρορμητική, δημιουργική, έξυπνη, με χιλιάδες βάσανα να στοιχειώνουν το παρελθόν της. Κοινωνική και απρόσιτη παράλληλα. Ανένταχτη και αλλεργική στη μάζα και τα καλούπια. Ονειροπόλα, γεμάτη ζωντάνια και πείσμα.
Εκείνος κι εκείνη. Η μέρα κι η νύχτα. Οι δρόμοι τους διασταυρώθηκαν μέσα από γεγονότα που κανείς δε φανταζόταν.
Κι οι δυο αλλού. Κι όμως σε αυτά τα θέματα τον πρώτο λόγο κατέχει η καρδιά. Κι οι καρδιές τους μαγνητίζοταν χωρίς κανέναν έλεγχο. Έβρισκαν καταφύγιο απ' όλα, η μία μέσα στην άλλη.
Δεν είχαν ιδωθεί καν από κοντά στην αρχή, μονάχα κουβέντιαζαν μέσα σε παρέα, από μέσα επικοινωνίας, μέχρι που κατέληγαν να συζητούν μόνοι τους ως το πρωί. Έβλεπαν τελικά πως είχαν περισσότερα κοινά να τους ενώνουν.
Πειραγμένοι, κι αυτός κι αυτή. Εγωιστές. Ανισόρροποι. Απόλυτοι. Με ιδιόρρυθμο χιούμορ και έντονη προσωπικότητα. Σκληροί για να κρύβουν το μέγεθος της ευαισθησίας τους. Είρωνες. Νευρικοί. Τα είχαν δει και ζήσει όλα, βίαια. Γι' αυτό άλλωστε πολλά από τα πιστεύω τους ήταν ολόιδια. Με πάθος. Ναι, παθιάζονταν και τα δυο παιδιά ιδιαίτερα. Και λάτρευαν τη μουσική. Την ίδια μουσική.
Και σιγά σιγά περνούσε ο καιρός. Και μιλούσαν κάθε πρωί και κάθε βράδυ που περνούσε. Δε βαριόντουσαν ποτέ. Πάλευαν να γίνουν φίλοι. Αλλά ποιός μπορεί να πολεμήσει τον έρωτα? Κι ας ήταν αλλού. Έλκυαν αηδιαστικά ο ένας τον άλλον. Αλλού αλλά εκεί. Και δεν άντεξαν χωρίς συνάντηση. Και έτσι ξεκίνησαν όλα. Όλα τα σοβαρά συναισθήματα. Δεν ήταν πλέον κάτι Πλατωνικό. Δεν κρυβόταν εύκολα από του καθενός το αλλού. Και δεν άντεχαν να συναντιούνται κάτω από αυτές τις συνθήκες. Και δεν άντεχαν να μη συναντιούνται καθόλου.
Μάλωναν, αλλά ήταν ακατανίκητη η έλλειψη. Ξαναμιλούσαν. Ξαναβρίσκονταν. Και ήταν σα να είναι ζευγάρι. Ήταν ζευγάρι. Αλλά δεν ήταν. Και όταν βλέπονταν πάγωναν το χρόνο για πάρτη τους. Και δεν υπήρχε τίποτα να μπαίνει ανάμεσά τους. Λάθος στιγμή δυστυχώς. Κρυφτό που μισούσαν.Έψαχναν τρόπο να είναι μαζί χωρίς να δημιουργήσουν παράπλευρες απώλειες ή πληγές. Ειδικά εκείνος. Εκείνος βρισκόταν σε τέλμα. Η κατάσταση που έπρεπε να ξεδιαλύνει δυσκόλευε τρομακτικά μέρα με τη μέρα, από μόνη της.
Έχασαν τον ύπνο τους. Τα έβαλαν με Θεούς και Δαίμονες. Εξουθένωσαν τους εαυτούς τους.
Εκείνη το δικό της πεδίο το εξουδετέρωσε. Εκείνη όμως έτσι ήταν. Έφευγε με ευκολία αφού το δήλωνε από την αρχή πως δεν είναι να μένει για πολύ. Αλλά για 'κείνον θα έμενε αν δε φοβόταν.
Κι εκείνος τη φοβόταν. Αλλά δεν το λογάριαζε. Την ήθελε. Ήταν πρόθυμος να χαραμίσει ότι δεν τον άφηνε να την έχει. Αλλά εκείνη φοβόταν. Και τον ήθελε. Και ήθελε το καλό του. Και έφυγε.
Και εκείνος έμεινε πάλι εκεί που ήταν. Χωρίς εκείνη.
Και θα τους βαραίνει αυτό το τέλος. Γιατί δεν ήταν ειλικρινές τέλος. Δεν ήταν τέλος.
Οι καρδιές τους θα συγχρονίζονται όποτε θυμούνται. Θα μαγεύονται η μία από την άλλη με κάθε αφορμή. Καταφύγιο η μία στην άλλη. Για λίγο, μα για πολύ.
Γιατί έτσι είναι ο έρωτας. Και ποιός μπορεί να τα βάλει με τον έρωτα?
