Σωσίβιο...

Δύσκολα ξεκινάω. Αφού είναι δύσκολη η κατάσταση από μόνη της. Και όχι δεν τα περιπλέκω εγώ στο κεφαλάκι μου. Πάντα είχα την τάση να τα κάνω αχταρμά με τα συναισθήματα μου. Πάντα ήμουνα ακαταλαβίστικος άνθρωπος. Πόσο μάλλον τώρα. Να ένιωθες λίγο. Μόνο λίγο παραπάνω. Θα ήταν πιο εύκολα τα πράγματα. Τώρα σε σκέφτομαι και παλεύω να μη σε σκέφτομαι. Θέλω να σε δω, αλλά κάνω ότι μπορώ να μη σε πετύχω. Θέλω να σε μυρίζω γύρω μου κι όμως πιέζομαι να μην αναπνέω .. Με πλησιάζει το δέρμα σου, αλλά εγώ εκεί αποφεύγω οποιαδήποτε επαφή. Κι ας ξέρω ότι θες... Κι ας γνωρίζω πως δεν είναι μονόπλευρο. Αλλά γιατί στα κομμάτια φοβάμαι έτσι? Ο αυθορμητισμός ήταν πάντα στο DNA μου. Ξέρω πως τα μάτια είναι καθρέφτης κι έτσι καταλήγω να προσπαθώ να μη συναντηθούν τα βλέμματά μας! ΜΑ είναι δυνατόν? Επικοινωνούμε. Συνεννοούμαστε. Καταλαβαινόμαστε σε κάθε μήκος κύματος. Παρόλα αυτά δε θέλω. Δε γίνεται. Κρύβομαι. Φεύγω.

Τρέχω μακριά. Να σωθώ.... Από μένα κυρίως. Γιατί έτσι είμαι γω. Όταν πέφτω στα βαθιά, πέφτω χωρίς σωσίβιο. Και δε γουστάρω να δίνομαι. Δε γουστάρω να δένομαι. Δε γουστάρω να τρέμω ή να ενδιαφέρομαι... Είμαι για μένα. Έτσι έμαθα να κινούμαι. Αλλά κοντά σου νιώθω κοριτσάκι για έναν περίεργο λόγο. Νιώθω πως έστω και για καλό θα μπορέσεις να με χειραγωγήσεις και μου προκαλεί εκνευρισμό. Κι έτσι με παρασύρει το ρεύμα της απόστασης. Κι έτσι σου πετάω το μπαλάκι. Να με σώσεις εσύ....

Sundays...

Που κοιτάς? Εσένα εδώ βλέπε.Καθρέφτες παντού.

Παρακμή. Παρακμή. Παρακμή. 

Ζήσε. Νιώσε. Χαμογέλα. Θα σε λυτρώσει η δύναμη που αντλείς από αυτά τα ρήματα. 

Καθαρίζει ο τόπος, αρκεί να θες.

Μην παρατηρείς τα σύννεφα. Τον ήλιο προσπάθησε να κοιτάζεις άμα μπορείς.

Κι αν φοβάσαι μην τυφλωθείς κράτα κλειστά τα μάτια. Θα αισθανθείς.

Μην τα βάζεις με το εγώ σου. Μάθε να συμβαδίζεις μαζί του. Αυτό έχεις. Τώρα και για πάντα.

Μη σε τρομάζεις. Από μας δεν πρέπει να κρυβόμαστε. Η παρακμή εξανεμίζεται όταν τα βρίσκεις 

με τον εαυτό σου. Οι καθρέφτες γίνονται σύμμαχος κι όχι εχθρός. Σε κοιτάς στα μάτια με θράσος πλέον, όχι με οίκτο ή οργή. Η ψυχή σου αν έχει θεμέλια, αν την διατηρείς ήρεμη όλα γίνονται.

Περνάν' εποχές. Το παιδί μέσα σου μη χάσεις, έχε το νου σου. Προστάτεψε αλλά κράτα την αγνότητα. Μα.... Γύρω όλα ωριμάζουν. Και συ μαζί. Μπορούν να συνυπάρχουν αυτά τα δυο στο τέλος.

Μείνε... Έχεις ανάγκη να σαι στο πλευρό σου..

<--------------------------------------------------------------------------------->