Που πήγαν οι ατόφιοι άνθρωποι? Οι αυθεντικοί και ειλικρινείς? Τι συμβαίνει και δε μπορείς να εμπιστευτείς κανέναν πλέον? Γυρίζεις την πλάτη σου για 2 λεπτά και σε έχει μαχαιρώσει ο καλύτερος σου φίλος 15 απανωτές φορές ενώ ο εχθρός σου μπορεί να λυπάται να το κάνει... Δεν αξίζει να δένεσαι ή να δίνεσαι. Θα σε εκμεταλλευτούν, θα σε πληγώσουν, θα απομυζήσουν ότι έχεις μέσα σου και στο τέλος θα σε πουν και αχάριστο... Θα βγεις και φταίχτης. Πως είναι δυνατόν ρε φίλε να είμαι εγώ αυτός που φταίει? Τα έδωσα όλα, ειλικρίνεια, αγάπη, συντροφικότητα, δύναμη, συμπόνια, υπομονή, κατανόηση, κουράγιο. Ενώ πήρα κακία, μυστικά, φόβο, καταπίεση, ζήλια, αντιζηλία και μίσος. Συγχώρεσα ΜΙΑ, ΔΥΟ, ΤΡΕΙΣ, ΠΕΝΤΕ, ΔΕΚΑ αντί να προχωρήσω και να αποκτήσω γνώση μέσα από τα λάθη μου. Υπέμεινα αμέτρητες καταστάσεις. Άρχισα να κάνω παρέα με τη σιωπή μου αφού πολλοί προτιμούν τα ψέματα επειδή η αλήθεια πονάει. Έχασα το κέφι μου λόγω της μιζέριας και της δυστυχίας των άλλων. Το ευχαριστώ? Κατηγορήθηκα πως τα κουβαλάω εγώ όλα αυτά. Σοβαρά?
Έτσι ήμουν κάποτε ή μήπως έτσι έγινα μέσα από την χωρίς νόημα κατάθλιψη τρίτων? Όταν προσπαθείς συνέχεια να κάνεις χαρούμενους τους άλλους γιατί ξέρεις πως εσύ έχεις τη δύναμη να σαι καλά όσο στραβά κι αν πάνε τα πράγματα, όταν γίνεσαι ψυχολόγος των ανθρώπων που αγαπάς και θέλεις το καλό τους και τα προβλήματα τους ή τον πόνο τους τον κουβαλάς και συ μαζί τους, όταν τελικά καταλήγεις να σέρνεις και να ανέχεσαι μόνος σου τα ψυχολογικά τους ξεχνώντας για πολύ καιρό τα δικά σου βάσανα, όταν εκτός από ψυχολόγος τους γίνεσαι και μάνα τους νταντεύοντας και ψάχνοντας λύση για τα θέματά τους, όταν έχεις ταΐσει και δυναμώσει το εγώ τους, ΤΟΤΕ η δική σου δύναμη έχει κάνει φτερά. Έχεις καταντήσει αυτό που προσπαθούσες να βοηθήσεις σε εκείνους που ΤΟΣΟ αγαπάς. Με μόνο αντάλλαγμα το κενό σου. Και όταν εσύ για κάποιο διάστημα χρειαστείς στήριξη? Θα το κάνουν. ΦΥΣΙΚΑ. Για λίγο και επιφανειακά. Μόνο για να πουν ότι στάθηκαν ξηγημένα. Και εκεί που εσύ συνειδητοποιείς τι γίνεται, εκεί που αποφασίζεις να σταθείς στα πόδια σου ξανά, να ανακτήσεις τις δυνάμεις σου και να συνεχίσεις τη ζωή σου χαρούμενα έστω και με προβλήματα όπως έχεις μάθει να κάνεις, χωρίς να έχεις ανάγκη κανέναν, ΘΑ έρθουν όλοι τους και θα σου ζητήσουν τα ρέστα των από κει και έπειτα πράξεων σου. Τι πρέπει να εξηγήσεις εκεί? Ότι έπρεπε από καιρό να έχεις κοιτάξει τον εαυτό σου? Ότι κουράστηκες τις πουστιές και τα πηγαδάκια? Ότι αποφάσισες να αρχίσεις να επιλέγεις άτομα που όντως αξίζει να ναι δίπλα σου? Ότι θες για πρώτη φορά να διεκδικήσεις την ευτυχία σου και όχι την ευτυχία των υπολοίπων? ΔΕ ΛΕΣ ΤΙΠΟΤΑ. Σηκώνεις το κεφάλι, χαμογελάς και απομακρύνεσαι...
ΕΧΩ ΑΚΟΜΑ ΛΙΓΗ ΔΥΝΑΜΗ ΓΑΤΑΚΙΑ!
