Έχω μέρες να γράψω. Θες λόγω καταστάσεων? Θες λόγω έλειψης ιδεών? Λόγω λάθος διαχείρησης σκέψεων? Μπορεί και όλα μαζί. Εγώ λέω ότι απλά βαριόμουνα να βάλω σε μία τάξη το μυαλό μου.
Γι' αυτό αυτήν τη φορά δε θα προσπαθήσω να τα ωραιοποιήσω. Σκέφτομαι και τα διατυπώνω ακριβώς όπως μου έρχονται στο μυαλό. Προχειρότητες ίσως, αλλά δε μπορώ να αναφερθώ ή ακόμα και να κράξω κόσμια.
Η αλήθεια είναι πως νιώθω κάπως μπουχτισμένη. Μπουχτισμένη από όλα αυτά που βλέπω κάθημερινα τον τελευταίο καιρό. Δηλαδή κοντεύω να τυφλωθώ. Παντού επικρατεί ένα χάος. Ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του. Πώς διάολο καταντάμε έτσι όλο και περισσότερο? Οι περισσότεροι καίγονται μπροστά από έναν υπολογιστή περιμένοντας να βρουν γκόμενα/ο πίσω από μια οθόνη. Συμφωνώ ότι είναι ένα μέσω επικοινωνίας, αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η ίδια η επικοινωνία. Περίμενε εσύ φίλε να κάνεις κάτι σοβαρό ή και ασόβαρο βασικά με την ηλίθια που βγάζει ανα 3 μέρες καινούρια φωτογραφία και την ανεβάζει για να μη χάσει τη <<φάση>>. Και για τους άντρες πάει αυτό πλέον, μη γινόμαστε άδικοι.
Άλλο θέμα. Όπου κοιτάξω θα δω fashion icons, fashion designers, tattoo artists, photographers, djs, piercers, μοντέλα, mcs, χορευτές και άααααααααντε και κανέναν ηχολήπτη (λυπάμαι αν ξέχασα κάποια κατηγορία, αλλά η ώρα είναι περασμένη). Και γω ανήκω σε μία από τις παραπάνω κατηγορίες, μπράβο μου ΡΕ. ΒΕΒΑΙΑ εγώ είχα την τάση σε αυτόν τον κλάδο από μικρή.
Τα έχουμε κάνει τόσο σκατά που αυτοί που έχουν όντως ταλέντο μπαίνουν στο ίδιο σακί με τον κάθε άσχετο, ατάλαντο <<stylά>> που νομίζει πως για να είσαι προσωπικότητα πρέπει να επιλέξεις στη ζωή σου ένα απ' τα προαναφερθέντα επαγγέλματα. ΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.
Ένα θέμα που επίσης μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι και τα λαμπάκια μου βαράνε βυσσινί είναι τα τυπάκια που την <<πίνουν>> και το διαλαλούν με ντουντούκα. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΖΩΟ έκλασες πάνω σου. Κάτσε να σε χέσω και γω τώρα να μην πάει στράφι. Πιες αμα γουστάρεις τόσο πολύ ρε κοριτσάρα μου (είσαι δεν είσαι), αλλά μην το βγάζεις έκτακτο παράρτημα. Δεν γίνεσαι από Γιαννάκης Γιάννης από αυτό.
Συνεχίζω... Απ΄τη μια μέρα στην άλλη οι παρέες αλλάζουν. Βγαίνω κέντρο και βλέπω απ'το πουθένα τη Μαρίκα η οποία έχει γίνει κολλητή με τη Κούλα (αυτές οι δυο βρίζονται τα τελευταία 5 χρόνια και μισιούνται θανάσιμα ας πούμε). Μετά από ένα μήνα η Μαρίκα πάλι έχει καινούρια κολλητή. Και μέσα σε ένα χρόνο φυσικά έχει αλλάξει 12 κολλητές. Έχει περάσει απ' όλες τις παρέες και έχει γίνει πολύ in γκομενάκι τώρα που την ξέρουν όλοι. Και αυτό πάει και για τους άντρες, αλλά σε όχι τόσο μεγάλο βαθμό.
Όλοι πλέον ακούνε τη μουσική που σε μεγάλωσε και είναι γνώστες, κουβαλώντας ταχα μουσική παιδεία. Ξανά ΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.
Ακόμα κάτι που με τσιτώνει είναι που ΌΟΟΟΟΛΟΙ έχουν περάσει πολλά στη ζωή τους και τώρα είναι τόσο κουλ. Όλοι όμως. Τα καημένα τα παιδιά. ΚΡΙΜΑΣ.
Και όλοι αυτοί μαζί, και γω μέσα σε αυτούς, κοιτάμε όλες αυτές τις μαλακίες. Τη γαμημένη την εικόνα μας στους έξω σα να μην υπάρχουν πιο σοβαρά πράγματα στη ζωή. Γιατί τα παραπάνω με αυτό έχουν να κάνουν. Με μία εικόνα. Και σαν πολιτισμός θα πάρουμε τ'αρχίδια μας αφού μόνο γι' αυτά κοιτάμε να νοιαστούμε..!
